کد مطلب:210777 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
متن خطبه امام صادق
فقام ابوعبدالله الصادق بذاك الحفل و قال له و نحن نحمد الله و نصلی علی محمد خاتم النبیین و سیدالمرسلین اما ما قلت من خیر فنحن اهله و ما قلت من سوء فانت و صاحبك به اولی فاختبر یا من ركب غیر راحلة و اكل غیر زاده ارجع ما زوراء ثم اقبل علی الناس فقال الا انبئكم باخلی الناس میزانا یوم القیمة و ابینهم خسرانا من باغ آخرته بدنیا غیره و هو هذا الفاسق. فسكت الوالی و لم ینطق بحرف و خرج من المسجد
امام ششم برپا خاست و در حالی كه بسیاری در مسجد بودند فرمود درود و تحیت بر روان پاك جدم محمد مصطفی باد كه بزرگ ترین پیغمبران است و اما ای والی مدینه آنچه در حق ما به نیكوئی گفتی راست و درست است كه ما اهل خیر و بركت و فضل و عنایت حق هستیم و اما آنچه كه از بدی گفتی تو و اربابت شایسته آن هستی بدی از ساحت ما دور است و ما پیرامون بدی نگشته ایم فرمود آیا می توانی بگوئی در روز قیامت كه خدا را ملاقات می كنی چه زاد و توشه ای داری می دانی در آن روز دوست ترین مردم نزد خدا كی است آن كس دوست خداوند است كه دنیا را به آخرت بفروشد نه آخرت را به دنیا دهد و او این فاسقی است كه برای خاطر تو تهمت و نسبت دروغ به آل محمد می دهد و از خدا نمی ترسد ای والی و ای خطیب زیانكار بترسید از روزی كه شما را به این گفتار ناهنجار به سخط بگیرند و غضب نمایند و به سوی آتش دردناك جهنم بكشند - این بگفت و والی مدینه از شرم و خجلت با خطیب خود از مسجد بیرون رفتند و سكوت محض همه اهالی مسجد را فراگرفت و گفتند این شجره درخت نبوت
[ صفحه 266]
است و نباید نسبت به او و اجدادش اهانت نمایند آنگاه ابواب لعن و طعن بر خطیب و والی گشوده شد.
امام ششم برپا خاست و در حالی كه بسیاری در مسجد بودند فرمود درود و تحیت بر روان پاك جدم محمد مصطفی باد كه بزرگ ترین پیغمبران است و اما ای والی مدینه آنچه در حق ما به نیكوئی گفتی راست و درست است كه ما اهل خیر و بركت و فضل و عنایت حق هستیم و اما آنچه كه از بدی گفتی تو و اربابت شایسته آن هستی بدی از ساحت ما دور است و ما پیرامون بدی نگشته ایم فرمود آیا می توانی بگوئی در روز قیامت كه خدا را ملاقات می كنی چه زاد و توشه ای داری می دانی در آن روز دوست ترین مردم نزد خدا كی است آن كس دوست خداوند است كه دنیا را به آخرت بفروشد نه آخرت را به دنیا دهد و او این فاسقی است كه برای خاطر تو تهمت و نسبت دروغ به آل محمد می دهد و از خدا نمی ترسد ای والی و ای خطیب زیانكار بترسید از روزی كه شما را به این گفتار ناهنجار به سخط بگیرند و غضب نمایند و به سوی آتش دردناك جهنم بكشند - این بگفت و والی مدینه از شرم و خجلت با خطیب خود از مسجد بیرون رفتند و سكوت محض همه اهالی مسجد را فراگرفت و گفتند این شجره درخت نبوت
[ صفحه 266]
است و نباید نسبت به او و اجدادش اهانت نمایند آنگاه ابواب لعن و طعن بر خطیب و والی گشوده شد.